Dossier Na de noodopvang #6
Deze week delen we weer een verhaal: het verhaal van een van de mannen die we leerden kennen in Bethel. Hij verbleef er 6 weken in onze noodopvang. Hij vertelt over zijn vlucht en over de tijd na Bethel. Een verhaal vol hoop en levenskracht.
"Na een lange reis, waarin ik me verscholen moest houden om niet opgepakt te worden, arriveerde ik ruim twee maanden geleden eindelijk in Nederland. Ik kwam aan in Amsterdam en zocht direct een politiebureau op om asiel aan te vragen, maar daar werd me verteld dat ik naar Ter Apel moest reizen.
In Ter Apel ontmoette ik mensen van over de hele wereld. Al deze mensen hadden te maken gehad met oorlog, interne conflicten en politieke problemen in hun land van herkomst. De mensen die ik ontmoette waren de glinstering in hun ogen verloren, uitgeput door de jarenlange oorlogen in hun thuisland. Het waren mensen die op zoek zijn naar veiligheid, vrede en een eerlijk, menswaardig bestaan. Mensen die eigenlijk niet meer zoeken dan een beter bestaan voor hun kinderen; een bestaan waarin hun kinderen in veiligheid kunnen opgroeien, vrij van oorlog en conflict. Een bestaan in vrijheid en met rechten die gerespecteerd worden. Een bestaan waarin een persoon zijn meningen en overtuigingen kan uitspreken zonder te vrezen voor vervolging.
Ik ben gevlucht vanwege de militaire dienstplicht in mijn thuisland. Ik werd gedwongen om het leger in te gaan en te vechten tegen mijn eigen landgenoten. Als ik gebleven was, had ik jaren van mijn leven moeten inleveren om in dienst te staan van het regime, zonder enige doelen te kunnen bereiken in mijn leven.
Dus heb ik het besluit genomen om aan deze cyclus te ontsnappen. Ik heb besloten om te leven op een manier die beter voor mij is en de mensen om me heen.
We verbleven ongeveer twee dagen in Ter Apel. Totdat er een groep van 20 mannen, met verschillende nationaliteiten, geselecteerd werd om naar Den Haag te gaan. Daar zijn we uiteindelijk zes weken opgevangen in de Bethelkapel. Na zes weken stopte de opvang bij Bethel, we werden vanuit Den Haag naar verschillende kampen gebracht en uiteindelijk arriveerden we na een aantal dagen als groep in Budel.
Eindelijk, ruim 50 dagen nadat ik Nederland voor het eerst bereikt had, kon ik mijn asielaanvraag indienen. Mijn vingerafdrukken werden afgenomen en ik deelde mijn persoonsgegevens met de politie. Tot op de dag van vandaag verblijf ik in Budel, in afwachting van mijn eerste IND interview en het verdere verloop van mijn asielprocedure.
Het is onduidelijk hoe lang mijn procedure zal duren. Maar ondanks alle moeilijkheden en onzekerheden die ik heb moeten doorstaan om hier te komen, weet ik één ding zeker. Hoe lang ik ook zal moeten wachten, één, twee jaar of langer, het zal het waard zijn. Ik wacht nu op een toekomst die ik zelf gekozen heb. Ik ben op een plek gearriveerd waar ik de jaren die ik verloren heb door de oorlog in mijn thuisland weer kan inhalen. Ik ga een toekomst tegemoet die ik zelf zal schrijven, niet een toekomst die voor mij geschreven wordt. In de toekomst zal ik eindelijk in vrijheid kunnen leven en zullen mijn rechten gerespecteerd worden."
Vertaald door Hamza Masoud & Betsy Schouten
Het kunstwerk boven dit verhaal is 'Infinity way' van Iman Rezai