"Ik maak de wereld graag mooier en eerlijker"
‘Er was genoeg van alles, omdat niemand te veel had.’ Paula Weeda straalt. ‘Dat is mijn favoriete zin’, zegt ze. Het fragment komt uit een lied dat ze zingt bij het Mamaverhalenkoor in de Buurt & Lukaskerk. ‘Dit lied vind ik het allermooiste. Het is een tango die gaat over de ideale wereld. De toonzetting is ook fantastisch, zo ontzettend mooi!’
Paula was taalmaatje van een vrouw die bij het Mamaverhalenkoor zong. ‘Ze sprak Farsi. Ze vond de sfeer geweldig leuk, maar begreep niets van de teksten. “Ik ga wel een keer met je mee”, zei ik. En toen ben ik gewoon gebleven’, vertelt ze lachend. ‘Al die vrouwen die levensliederen zingen over rechtvaardigheid, over heimwee, prachtige teksten, allemaal door henzelf geschreven. Echt zingen kan ik niet, maar het gaat om het plezier van het samen zingen.’
De geboren en getogen Haagse verliet Den Haag op haar achttiende om te gaan studeren in Groningen. Ze ging het onderwijs in en gaf les op scholen in Den Helder, Lelystad en Zeist. Ze leerde basisschoolkinderen Nederlands, Spaans en Kunstzinnige vorming. Na haar pensioen verhuisde ze, samen met haar man, terug naar Den Haag.
De vijfenzeventigjarige Paula zit boordevol energie. Ze geeft als vrijwilligster Nederlandse les aan vluchtelingen en hun kinderen. Ze is al een paar keer taalmaatje geweest en kookt regelmatig solidariteitsmaaltijden. In het Zuiderpark is ze vrijwilligster bij het permacultuur project Eetbaar Park. En als lid van de Commissie Loosduinen vertegenwoordigt ze haar buurt in de Haagse politiek. ‘Ik ben nu drie jaar weer in Den Haag en ik merk dat ik me hier weer thuis voel. Het vrijwilligerswerk heeft me geholpen om Den Haag weer binnen te komen.’
Paula is altijd bezig. ‘Ik maak de wereld graag een beetje mooier en eerlijker. Dat doet mezelf ook goed’, licht ze toe. ‘Vroeger wilde ik de hele wereld redden, maar ik heb gemerkt dat dat wel heel erg veel is’, zegt ze lachend. ‘Nu zorg ik er graag voor dat het in mijn omgeving goed is.’
Via Waltraut Stroh, één van de diakenen, kwam Paula bij de Lukaskerk terecht. ‘Ik had nooit gedacht dat ik weer actief zou zijn in een kerk’, vertelt ze. ‘Maar zoals de Lukaskerk als kerk in deze wereld is, dat vind ik heel erg mooi. Ze zijn open in hun geloof en open naar de wereld. Ik voel me thuis daar, zonder dat ik gelovig ben, dat vind ik heel bijzonder. Het is geen kerk van pracht en praal en hiërarchie. Het is een transparante kerk. Er zijn voor mensen, daar gaat het om. Het gedrag en het geloof zijn gelijk. En in dat gedrag herken ik me, in het handelen.’
Voor het Mamaverhalenkoor doet Paula graag nog een oproep: er kunnen altijd nieuwe vrouwen bij! De leeftijd ligt tussen de vijftig en de vijfentachtig. De enthousiaste leiding is in handen van dirigent Marjon de Laat. We oefenen op woensdagochtend van 10.00 tot 12.00 uur in de Lukaskerk. Check voor de zekerheid mamaverhalenkoor.nl ‘Er was genoeg van alles, omdat niemand te veel had. Is dat niet grappig? Is dat niet raar? Interessant en reuze waar! ’t Is zo eenvoudig, ach hou toch op. Wereldproblemen? Die los je op!’
Het Mama Verhalen Koor is een bijzondere groep vrouwen met verschillende culturele achtergronden. Zij schrijven en zingen levensliederen over thema's uit hun eigen leven. Kijk voor meer informatie op mamaverhalenkoor.nl.