Lichtpuntjes (1)
Vieren via Whatsapp
Normaal gesproken is er elke week op dinsdag in het kantoor aan de Parkstraat een korte kapelviering. Een viering met een tekst, stilte, voorbeden, het branden van kaarsen en enkele liederen. Die vieringen hebben meestal tussen de vijf en tien bezoekers. Nu - er komen nog maar enkele mensen op kantoor - deden tientallen mensen mee met hun telefoon.
Maike Lolkema was dinsdag 24 maart de ‘celebrant’ van een Whatsapp kapelviering. Deze vond plaats in de Whatsapp groep waarin medewerkers van Stek staan met elkaar in contact staan. Ze volgden wat Maike in de groep plaatste, konden meezingen met de liederen, deden ruimhartig voorbeden en na afloop klonk een 25-voudig ‘amen’. Het was voor allen die meededen een bijzondere en ook ontroerende manier om elkaar te ontmoeten en te inspireren. Dat zoiets mogelijk is in de digitale wereld was een verrassende ervaring.
Ouderen
De ouderenwerkers van Stek hebben het druk in deze tijden en richten hun aandacht vooral op alleen wonende oudere mensen, die geïsoleerd dreigen te raken door de overheidsmaatregelen ten het coronavirus.
Anita del Monte Lyon-Hendriks doet het weer zoals het heel lang is gedaan als mensen elkaar niet kunnen bereiken: een brief schrijven of een kaart sturen. Ze stuurde samen met Hannie van der Stelt van zorgorganisatie Cardia een persoonlijke kaart aan alle cliënten van het maatjesproject ‘Blijf je nog even?’. Ze schreven er een bede van Franciscus bij:
Heer, geef me de moed in te veranderen, / Geef me de wijsheid om te accepteren wat ik niet veranderen kan, / Geef me het inzicht om het verschil tussen beide te zien.
De vrijwilligers, die normaal eens in de twee weken bij deze mensen langsgaan, bellen nu elke week een half uur met hen.
Ook Marianne van Schravendijke grijpt naar de telefoon. Zij start elke dag een telefooncirkel van ongeveer dertig mensen die zij uit de verschillende projecten van haar werk kent. Ze leest dan een kort gebed of gedicht voor en dat wordt aan de andere kant van de lijn rustig opgeschreven en weer aan anderen doorgegeven. “Ik hoor nogal eens verhalen terug van mensen die de Tweede Wereldoorlog hebben meegemaakt. ‘Toen wist je wie de vijand was, nu weet je niet waar het virus is.’ Natuurlijk hebben ze veel vragen over het gevaar van corona, zeker als ze een kwetsbare gezondheid hebben. Ze hebben ook vragen of God dit zo gewild heeft. En mochten ze aan het virus overlijden, of dat dan de straf van God is. Daar kan ik moeilijk op antwoorden en ik geef het nummer van een pastor. Maar ze zijn heel blij dat ze gebeld worden en zelf weer bellen. En ze vertellen ook dat ze in hun isolement zich prima kunnen vermaken. Ze kunnen lekker rommelen, lezen en er komt veel rust in hun leven.”
Meer lichtpuntjes:
Deel 2: Den Haag bloeit op, Amstel Quartet trakteert en een leuke video call